Krótki słownik najważniejszych terminów dot. studiowania

potocznie ‘licencjat’ – studia wyższe, z reguły trzyletnie, dające tytuł zawodowy licencjata. Można po nich kontynuować naukę na studiach magisterskich drugiego stopnia. Studia licencjackie mogą być stacjonarne (dzienne) lub niestacjonarne (zaoczne).

formę studiów wyższych, w której co najmniej połowa programu
kształcenia jest realizowana w postaci zajęć dydaktycznych wymagających bezpośredniego udziału
nauczycieli akademickich

forma studiów, w której zajęcia odbywają się w weekendy, co pozwala na łączenie nauki z pracą zawodową lub innymi obowiązkami. Studia zaoczne z reguły trwają dłużej niż studia dzienne, ale program studiów jest taki sam.

Kierunek studiów – to wyodrębniona część jednego lub kilku obszarów kształcenia, realizowana w uczelni w sposób określony przez program kształcenia.
Kierunki niektórych studiów są podzielone na specjalności, i tak np. kierunek filologia wschodniosłowiańska ma kilka specjalności – szczegóły znajdziesz na stronie ifw.amu.edu.pl > Studenci > Studia stacjonarne (lub Studia niestacjonarne) > plany zajęć
lub w witrynie E-sylabus UAM: sylabus.amu.edu.pl > Wydział Neofilologii > filologia wschodniosłowiańska

Wykaz wszystkich przedmiotów realizowanych na każdym z lat danego kierunku wraz z przypisaną zajęciom liczbą punktów ECTS oraz formą uzyskania oceny.
Plan studiów jest dostępny na stronie jednostki organizacyjnej, pod którą podlega dany kierunek (wydziału/instytutu/katedry) – w przypadku Instytutu Filologii Wschodniosłowiańskich plany wszystkich kierunków studiów stacjonarnych, niestacjonarnych i wieczorowych są dostępne na stronie ifw.amu.edu.pl > zakładka “Studenci” > zakładka ‘Plany studiów‘.

Dokument, w którym określone są szczegółowe cele kształcenia, efekty uczenia się, treści programowe (zakres materiału z określonego przedmiotu), literatura, a także zasady i warunki uzyskania zaliczenia z przedmiotu.
Z sylabusami przedmiotów możesz zapoznać się w witrynie E-sylabus UAM:
sylabus.amu.edu.pl > Wydział Neofilologii > kierunek (tj. filologia wschodniosłowiańska / komunikacja wizerunkowo-mediacyjna / Global Communication)

Europejski System Transferu Punktów to system w ramach programu Erasmus, który ułatwia wymianę międzynarodową i wzajemne uznawanie okresu studiów odbywanych za granicą. Pełne uznawanie studiów oznacza, że okres studiów odbytych za granicą lub w innej polskiej uczelni zastępuje porównywalny okres studiów odbyty w uczelni macierzystej. Punkty ECTS są wartością liczbową przyporządkowaną poszczególnym przedmiotom, proporcjonalną do wkładu pracy studenta w uzyskanie zaliczenia danego przedmiotu.
Każdy student zobowiązany jest uzyskać 60 punktów ECTS w ciągu roku, gdzie 1 punkt odpowiada 25-30 godzinom zajęć i nakładu pracy własnej, którą przeciętnie trzeba poświęcić na zdobycie danej wiedzy i umiejętności. Szczegółowy nakład punktów ECTS w odniesieniu do poszczególnych przedmiotów jest zawarty w sylabusach.

zasób wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych uzyskanych w procesie kształcenia przez studentów

Strona internetowa, dzięki której możesz sprawdzić wiele informacji dotyczących Twoich studiów (np. plan zajęć, oceny), zapisać się na przedmioty lub egzaminy, dokonać płatności, złożyć wnioski (np. o miejsce w domu studenckim, o stypendium, wymianę studencką), ale także sprawdzić adres mailowy prowadzącego, oddać głos w wyborach (np. do samorządu studenckiego)czy wypełnić ankiety dotyczące oceny pracowników dydaktycznych.
Więcej informacji dot. systemu USOS znajdziesz tutaj.

Sześciocyfrowy numer identyfikacyjny studenta.
Znajdziesz go na swojej legitymacji oraz w systemie USOS.

Czynność wykonywana w systemie USOS, która przyporządkowuje dany przedmiot dodanego programu studiów; podpinanie przedmiotów jest obowiązkowe i leży w zakresie obowiązków studenta.
Ze szczegółowymi informacjami dot. podpięć przedmiotów możesz zapoznać się tutaj.

Potocznie tzw. ćwiki – forma zajęć, która prowadzona jest na zasadzie interakcji prowadzącego ze studentami, najczęściej uzupełnia wykład. Możliwe są na niej wejściówki, wyjściówki lub kolokwia.

Forma zajęć, która w pewnym sensie łączy wykład i ćwiczenia, kiedy to prowadzący poprzez rozmowę ze studentami wykłada wiedzę z danego przedmiotu.
Niektóre z przedmiotów są realizowane jednocześnie w formie wykładów i konwersatoriów
Jeśli przedmiot jest realizowany w formie wykładów i konwersatoriów, to najczęściej kończy się egzaminem (w sesji letniej lub– rzadziej – w sesji zimowej)
Pamiętaj, że aby zostać dopuszczonym do egzaminu musisz otrzymać oceny pozytywne zarówno z wykładów, jak i konwersatoriów z obu semestrów, w których jest realizowany przedmiot.

forma zajęć, która odbywa się w specjalnie wyposażonych pomieszczeniach i ma na celu praktyczne zastosowanie wiedzy teoretycznej.

Forma zajęć, podczas której prowadzący przedstawia dane zagadnienie, zazwyczaj opierając się na przygotowanej wcześniej prezentacji. Wykłady prowadzone są w dużych grupach, czasami obejmujących nawet kilka kierunków.

Potocznie kolos lub koło – forma sprawdzenia wiedzy równoważna sprawdzianom w szkole. Może być przeprowadzone w trakcie roku akademickiego, ale i być podstawą do zaliczenia przedmiotu, a tym samym – dopuszczenia do egzaminu.

Niezapowiedziany krótki test lub quiz na początku zajęć.

Zaliczenia w terminie podstawowym odbywają się w okresie trwania zajęć (tj. w semestrze zimowym i/lub letnim), a egzaminy w okresie sesji egzaminacyjnej. Zaliczenia poprawkowe odbywają się do końca podstawowej sesji egzaminacyjnej.

najważniejsza forma sprawdzenia wiedzy. Egzaminy odbywają się przede wszystkim podczas sesji egzaminacyjnej. Mogą mieć formę ustną lub pisemną. Choć często obejmują zagadnienia z całego przedmiotu, warto czasem spróbować swych umiejętności negocjacji i dyplomacji oraz zapytać prowadzącego o przykłady pytań bądź zagadnienia 😉

Warunkiem dopuszczenia do egzaminu z przedmiotu jest uzyskanie zaliczenia ćwiczeń i innych form zajęć z tego przedmiotu, przewidzianych w programie studiów.

Niezaliczenie w terminie podstawowym ćwiczeń i innych form zajęć, do przedmiotu objętego egzaminem, skutkuje niedopuszczeniem do egzaminu w sesji podstawowej.

W razie uzyskania na egzaminie (w terminie podstawowym) oceny niedostatecznej student ma prawo przystąpienia do egzaminu poprawkowego z każdego przedmiotu, przy czym na egzaminie poprawkowym nie można poprawiać ocen pozytywnych.

Za nieusprawiedliwione nieprzystąpienie do egzaminu w ustalonych terminach student otrzymuje ocenę niedostateczną.

Mówi się, że to najstraszniejszy okres w życiu każdego studenta, zdarzający się dwukrotnie w ciągu roku akademickiego 🙂 Pamięta się o niej cały rok, a przygotowuje długimi miesiącami.
Jest to okres kończący i podsumowujący każdy semestr.
Egzaminami i zaliczeniami sprawdza się wiedzę, co decyduje o tym, z jakimi ocenami ukończysz dany semestr.

Potocznie zerówka – termin egzaminu poprzedzający sesję egzaminacyjną. Przystąpienie do niego jest dobrowolne.

Kiedy pierwsze podejście do zaliczenia zakończyło się niepowodzeniem, przypomnij sobie stare studenckie przysłowie: „bez spiny– są drugie terminy”.
Głowa do góry i powodzenia!

Pot. komis – prawo ubiegania się o egzamin komisyjny przysługuje studentowi uczestniczącemu w egzaminie w normalnym trybie, którego przeprowadzenie nie było zgodne z przyjętymi zasadami (np. nie zostały zapewnione odpowiednie warunki); student ma prawo zgłosić na egzamin komisyjny swojego obserwatora.
Jest to ostatnia szansa zaliczenia danego przedmiotu, w wypadku oblania egzaminu poprawkowego, egzaminowany staje przed komisją, w skład której wchodzą: właściwy egzaminator oraz (najczęściej) dziekan wydziału i inny nauczyciel akademicki tego przedmiotu.

Potocznie ‘warunek’ lub ‘warun’ – w sytuacji, kiedy nie zaliczysz przedmiotu, za stosowną opłatą :-(, możesz otrzymać warunkowe zaliczenie, jednocześnie zobowiązując się zdać go w umówionym terminie.

Umowne, „dozwolone” 15 minut spóźnienia (dla wykładowcy). Warto jednak pamiętać, że nie każdy prowadzący (względem studenta) je uznaje, o  czym zapewne poinformuje na pierwszych zajęciach.

Rektor to osoba posiadająca największą władzę na uczelni. Jest odpowiednikiem dyrektora, posiada swoich zastępców – prorektorów, którzy są odpowiedzialni za konkretne obszary działania uczelni, np. prorektor ds. studenckich lub kształcenia.

najważniejsza osoba na wydziale. Sprawuje władzę nad wydziałem uczelni, kieruje z pomocą prodziekanów sprawami uczelni w ramach wydziału.

to tytuł nadawany przez uczelnię samodzielnemu pracownikowi naukowemu za osiągnięcia naukowe. Najwyżej w hierarchii stoi profesor zwyczajny, który to tytuł otrzymuje się z rąk Prezydenta RP.

to tytuł samodzielnego pracownika naukowego, otrzymywany po napisaniu pracy habilitacyjnej (wydanej jako publikacja książkowa) i po jej obronie w tzw. kolokwium habilitacyjnym.

tytuł pracownika naukowego nadawany po obronie pracy doktoranckiej. Studia doktoranckie można rozpocząć pod warunkiem posiadania tytułu magistra.

opiekun pracy dyplomowej.

to prezentacja pracy dyplomowej i potwierdzenie zdobycia na studiach wiedzy kierunkowej, sprawdzane poprzez odpowiedź na pytania z toku studiów. Po obronie student/ka otrzymuje tytuł, którego bronił, np. licencjata / magistra.

Określony czas, w którym prowadzący przyjmuje studentów, by rozwiązać jakiś problem poza zajęciami. Na dyżurze można na przykład odrobić nieobecność z ćwiczeń lub rozwiać wątpliwości co do wykładanego materiału.

Wyznaczone przez rektora dla całej uczelni lub przez dziekana dla danego wydziału godziny (lub dzień) wolne od zajęć dydaktycznych

osoba opiekująca się rokiem studiów, udziela informacji związanych z organizacją
i tokiem studiów, wspiera proces aklimatyzacji w Uczelni.

Czym jest IOS oraz jak go uzyskać – szczegółowe informacje znajdziesz tutaj.

Modyfikacja programu studiów i dostosowanie go pod naukowe zainteresowania studenta, a także przydzielenie mu opiekuna naukowego.

Potocznie tzw. dziekanka – przerwa w studiowaniu z zachowaniem statusu studenta.
Szczegółowe informacje dot. urlopu dziekańskiego znajdziesz tutaj.

program Unii Europejskiej, który promuje mobilność studentów i pracowników naukowych między uczelniami w różnych krajach. Program umożliwia studiowanie lub odbywanie praktyk za granicą.

dobrowolna organizacja studencka skupiająca osoby zainteresowane pogłębianiem wiedzy i umiejętności w określonej dziedzinie nauki. Członkowie koła naukowego organizują spotkania, warsztaty, konferencje, wyjazdy studyjne itp. Często prowadzą też własne badania naukowe i publikują ich wyniki. Udział w działalności koła naukowego pozwala na rozwijanie zainteresowań, zdobywanie praktycznych umiejętności i nawiązywanie kontaktów zawodowych.

kilkudniowa impreza kulturalno-sportowa braci studenckiej, obchodzona hucznie zwykle w maju.